Sudah Suratan

Ayah kata raya nanti kita balik rumah Mak Long. Kami tidak membantah kerana setiap tahun memang kami balik ke rumah Mak Long. Sejak kami kenal dunia, rumah Mak Long adalah tempat kami balik beraya. Rumah orang lain bukan kami tak balik tapi rumah Mak Long tetap menjadi perhentian pertama.

“Ayah kenapa kena balik rumah Mak Long....”, pernah Angah bertanya.
“Mak Long tinggal sorang.....”
“Kenapa tak balik rumah Atuk” sambung Angah lagi sambil meletakkan botol susunya ke dalam bakul motosikal ayah.
“Atuk mana ada lagi...Atuk bukankah dah lama meninggal dunia”, jawab ayah sambil mengesat air mata yang tergenang di tepi mata.
“Ayah menangis ye?”, tanya aku kepada ayah. Ayah tersenyum berkata tidak, tapi hidung ayah merah.
“Kenapa kita kena panggil Mak Long tu MakLong...?” tanya Angah lagi. Aku merungut, apalah Angah ni asyik bertanya yang bukan-bukan.
“Mak Long tu kakak ayah yang sulung. Masa ayah kecil-kecil dulu dia bela ayah. Dia mandikan ayah, dia bagi makan ayah”. Jawab ayah.

Ayah berkata lagi. Along nanti kena jadi Mak Long. Kena jaga adik. Jangan gaduh-gaduh. Jaga keselamatan adik-adik. Along kena jadi abang yang baik. Bila besar Along orang akan panggil Abang Long. Bila dah tua orang akan panggil Pak Long. Aku menganggukkan kepala tanda setuju tapi belum faham sangat apa yang ayah ucapkan.

Berat juga peranan Along ni rupanya. Kena ambil alih tugas ayah. Paling aku tidak tahan bila ayah berkata, kalau ayah tidak ada di dunia nanti along sebagai abang sulung kena menjadi wali nikahkah adik-adik perempuan.

Mak Long tinggal seorang diri selepas Pak Long meninggal dunia. Mak Long tiada anak. Baginya anak saudara adalah anaknya juga. Kalau dia nak marah dia akan marah. Adik-adiknya sudah faham perangai Mak Long. Kata Mak Long kalau tidak ditegur bimbang bila anak-anak dah besar rosak akhlaknya.

Kata ayah, semasa kecil dia sering kena rotan dengan Mak Long kalau buat salah. Nenek dan ayah tidak pernah memarahi  Mak Long. Itulah Mak Long, tanggungjawabnya mengatasi  Atuk dan Nenek. Kata ayah, kalau Mak Long tidak buat begitu sudah pasti ayah tidak berada ditempat sekarang.

Cerita ayah lagi ketika  nenek dan atuk ke sawah, Mak Longlah yang menjaga ayah dan Mak Su. Ketika itu Mak Long sekolah tak tinggi. Lepas habis sekolah Mak Long dikahwinkan dengan Pak Long. Lepas tu Mak Long ikut suaminya merantau di merata tempat. Pak Long bekerja sebagai tentera yang  terkorban dalam satu pertempuran dangan  komunis.

Lama Mak Long bersedih dengan kematian suaminya. Namun dengan nasihat atuk, Mak Long kembali bersemangat apabila nasihat atuk didengari.

Kerana sayangnya Mak Long kepada arwah suaminya sehingga kini Mak Long masih tinggal keseorangan dengan ditemani oleh Mak Su yang tinggal berjiran dengannya. Mak Su bila tamat pengajian di universiti dia balik bertugas sebagai guru di bandar berhampiran rumah Mak Long.

Walaupun rumah Mak Su bersebelahan rumah Mak Long, tapi rumah Mak Longlah tempat kami menginap bila balik kampung samada hari raya atau tidak. Pesan ayah kepada Mak Su jagalah Mak Long kerana ayah sering bekerja diluar daerah.

“Mak Long ni dah jadi penganti ibu bagi ayah...”ayah berkata kepadaku suatu ketika di tepi sawah dekat rumah Mak Long. Aku yang masih kecil waktu itu masih belum faham apa maksud ayah. Namun bila dewasa baru aku faham.

 Petang itu aku memapah Mak Long masuk ke perkarangan hospital. Mak Long begitu sedih. Adik perempuanku memeluk Mak Long sambil menangis. Mak Su mengusap kepala adik.

“Sabar sayang.......jangan menangis ini sudah takdir Allah”, Mak Su memujuk adik.
“Ayah dah tak ada Mak Long....ayah dah mati.....”, Mak Long menahan pilu.
Ayah pergi buat selama-lamanya dalam kemalangan jalan raya bersama ibu ketika kami pulang dari kampung berjumpa Mak Long.
“Sabarlah nak, Mak Long pun sedih. Dialah satu-satunya adik lelaki Mak Long. Dialah tempat Mak Long bergantung”

Selepas ayah dan emak dikebumikan aku menggenggam  kemas tanah kubur ibu ayah sekuat-kuatnya sambil berjanji untuk mengganti ayah menjaga Mak Long.

Bangi, Selangor
27 Ramadan 1432H

 

Ulasan

Catatan popular daripada blog ini

Takdir

Mak Ngahku

Cerpen: IBU